Benim yemek davetim

Gecen hafta sonu misafirlerim vardi. Misafir agirlamayi da, misafirlige gitmeyi de cok severim. Neyse ki esim de sosyal biri de, bu davetler hic problem olmuyor. Gerci mutlaka hafta sonu bir gunumuzu ailecek gecirmeye hep ozen gosteririz. Sosyal olmanin iyi tarafi ise, insanin bu tip toplantilarda hep yeni bir seyler ogrenmesi. Hep suna inanirim: eger arkadaslarin gittikten sonra kendini iyi, enerji dolu hissediyorsan onlar senin icin dogru kisilerdir. Ne yazik ki boyle hissetmedigim insanlarda cok oldu hayatimda. "Bu sozuyle ne demek istedi, nicin oyle dedi" diye taktigim, gunlerce dusundugum. Uzun zamandir boyle insanlarla gorusmelerimi ise ya minimumda tutuyorum yada tamamen hayatimdan cikardim. Dogrusu herkese de ayni seyi oneriyorum. Milyarlarca insanin yasadigi bir dunyada sizi huzursuz eden kisiler varsa etrafinizda eger, onlar sizin icin dogru insanlar degillerdir. Ve hayat, her anini keyifli cikarmamizi gerektirecek kadar kisa.

Neyse, gelelim menuye: Corbamiz, sulu kofte idi ama bulgurlu sulu kofte. Ana yemegimiz dalyan kofte. Yalniz bu sefer Rustik'ten fikri alarak yufkali dalyan kofte yaptim. Dalyan kofte ITU'de okurken, surekli verdikleri bir yemekti. Davette arkadaslarimizdan ogrendigim kadariyla, orduda da, hastanelerde de surekli verilirmis dalyan kofte.

Zeytinyaglilar arasinda, dolma oldugu icin pilav yapmadim. Onun yerine is arkadaslarimdan birinden ogrendigim, cam fistikli, kirmizi biber soslu cubuk (fettucino) makarna ve cocuklar icin de sosisli makarna yaptim. Benim calistigim yerde tek bayan muhendis benim. Diger is arkadaslarim erkek oldugu icin, tarifler de erkeklerden geliyor:)). Gecenlerde bir digeri de, yemek

tarif kutusunu getirdi bana. Icinde taaa anneannesinin (belki taa 1950 yillarindan kalma) el yazisi ile yemek tarifleri bile vardi. Dogrusu esimi, icinde yemek tarifleri olan cicekli bir kutu tasirken dusunemiyorum:)). Amerika'da benim gordugum kadariyla, bayanlardan daha cok erkekler yemek yapmaya merakli oluyorlar. Belki de baska careleri olmadigindan:))
Gelelim zeytinyaglilara ve salatalara: Amerika'da oyle
Turkiye'de ki gibi, miniminnacik yesil biber bulmak hic mumkun degil. Hormonlandiklari icin hepsi, bir tane biber ile herhalde dort kisilik bir aile doyar:)) Dolayisiyla biberleri de tane ile satarlar. Bu resimde gordugunuz kavunici biberler ise, bizim karsilasabilecegimiz en minik biberler oldugundan gorunce dayanamayip hemen aldim. Burada dogrusu hic mutevazi olmayacagim:)), zeytinyagli dolmayi nefis pisiririm. Komsumun kocasinin dedigi gibi, zeytinyagli dolmada malzemeden calmayacaksin, yani uzumunu, fistigini, baharatini bol koyacaksin. Isin sirri da bu iste.
Adi Amerikan salatasi midir, yoksa Rus salatasi midir, 40 yildir hala ogrenemedigim bu salatayi annem herhalde daha ben
emeklerken bile yapiyordu. O kadar cok yapilirdi ki, annemin her hanimlar gununde mutlaka bu salata olurdu:)).
Zeytinyagli patlican ise, demesem kimse firinda pisirildigine inanilmayacak kadar guzel oldu. Yalniz bir hata yaptim!. Patlicanlar miniminnacikti ve kabuklarini soymaya gerek duymadim. Ama soysaymisim, hic olmazsa goruntusu daha guzel olacakti.

Salatam, Sezar salatasi idi. Yesil marullara parmesan peyniri (Turkcesini bilmiyorum) koyunca isim birden Sezar oluveriyor:)).

Kabak Boregini ise, sevgili Ayla getirdi. Cok beceriklidir coook. Elini hangi ise atsa, basarir. Hem muhtesem guzel bir yuregi vardir, hem cok caliskandir, hem de nefis yemekler yapar.
Gelelim tatlilarimiza: Ilk defa kepekli unla kek denedim. Cok da guzel oldu. Bilmiyorum beyaz una gore ne kadar daha saglikli, ben daha cok degisiklik olsun diye yaptim. Resimde de goruldugu gibi, kakaoyla karisik.

Sevgili Arzu ise kaymakli kadayif yapmisti. Hemserimdir o benim. Tipik bir Karadeniz kadini. Acaip becerikli, acaip caliskan, ve ozu sozu dogru, mert biridir. Ustelik de ayni liseyi bitirdik ve taaa Amerika'larda bile bulduk birbirimizi.


Sofralarinizin ardindan, yuzunuzde gulumseme birakan dostlariniz hayatinizdan eksik olmasinlar.