MUTLU YILLAR TUBA'NIN PENCERESINDEN

Bugun blogumun 3 yili dolmus. Tam 3 yil bloguma emek vermisim. Yemek yapmisim, fotografini cekmisim, tarifini ve fotografini yayinlamisim.

Hobi olarak baslamisim. Ama zaman zaman bu hobi, asil islerimin onune gecmis. Bazen gece yarilarina kadar blogumla ugrasacagim diye ertesi gun uykusuz kalmisim ve ise uykusuz bir halde, surunerek gitmek zorunda kalmisim.

Blogum sayesinde, evde bir oda neredeyse yemek kitabi ve yemek tarifi ile dolmus. Yemek kitaplarinin pek cok sayfasi katlanmis, cunku ileride o tarifler yapilacak diye planlanmis. Evdekiler hayatlarinda yemedikleri kadar degisik (bazen garip) yemek yemisler. Evin en kucuk cocugu bile "anne fotografini cektin mi" diye emin olmadan yemek yemege baslamamis. Evin kocasi, karisinin bu yemek hobisinden fena etkilenmis. O da balik yemekleri, saglikli yemek kitaplari alarak, bu yemek macerasina katkida bulunmaya baslamis.

3 yil olmus, ama bu hobinin heyecani hic azalmamis.

Araya onemli isler girmis, zaman zaman blog bu yeni gorevler yuzunden sekteye ugramis. Ama yemek bloglarina ilgi, tariflere olan merak hic ama hic azalmamis.

3 yil once blog acildiginda etrafta olan insanlarin bazilari birer ikiser bu sevdadan vazgecmisler. Yada tarif vermeyi daha uzun araliklara yaymislar. Surekli, yeni yuzler gelmis. Sonra bu yuzlerin bir kismi kaybolmus. Kaybolan, blogu birakan arkadaslar ozlenmis, merak edilmis. "Kisa bir ara veriyorum, tasiniyorum, gelecegim" diyen arkadaslarin yollari gozlenmis, ama o arkadaslar gelmemis. Ne yaptiklari hep merak edilmis, ama onlar aramamis, sormamis, izlerini kaybettirmek istemisler...

Bazi bloglar hep dostca yaklasmis. "Oyle alcak daglari ben yarattim, buralarin kralicesi benim" gibi havalara girmemis, gelmis, yorum birakmis, ona gidilemediyse, bir yorumla birakmamis, tekrar gelmis, sevgiyle, samimiyetle dostlugunu paylasmak istemis. Bazilari ise yapilan pek cok blog ziyaretine ragmen, birakilan onca yoruma ragmen, ne ugramis, ne aramis, ne sormus. "Ben kraliceyim kimseyi ziyaret etmem" havalarinda, tarif yazip durmus. Toplumla, yazdigi, icinde bulundugu gurupla bir iletisim kuramamislar..

Bazilari yemek tarifleri ile baslayan blogunu aile albumune, bazilari da gezi albumune cevirmis. Yemek etkinlikleri basta cok heyecanli baslamis. Tarifler degisik, insanlar cok ozenle hazirlanir olmus. Zaman icinde etkisini kaybetmis. Insanlar etkinliklere ya gec kalmislar, ya unutmuslar, ya zaman harcamak istememisler. Insanlarin hayat kosusturmacasi icinde, etkinlikler onemini-degerini yitirir olmus.

Cok guzel pastacilarin, pasta ustalarinin yetistigini hep beraber gormusuz, hep beraber takip etmisiz. Bloglarindaki ilk cirkin ordek gibi duran o pastalarin, nasil birer birer kugu haline gelislerini hayranlikla izlemisiz. Onlari hep desteklemisiz ve onlarla hep gurur duymusuz. Onlarda usta bir pastaci oduk diye havalara girmemisler, mutevaziliklerini hep surdurmusler.

Bir 3 yil gecti. Bir 3 yil sonra daha burada olur muyum bilmiyorum. Benim de blogu kapatmayi dusundugum pek cok zaman oldu. Ama harcadigim emegi ve bu hobiye olan ilgimi dusundukce her seferinde vazgectim. O yuzden yeni baslayanlara onerim sunlar:

1.) Ne icin blog aciyorsunuz? Amaciniz nedir? Bu amaci cok iyi belirlemek ve bunu hic unutmamak lazim. O amac, sizi 3 sene yada 5 sene sonrada hala buralarda yazmaniz icin ayakta tutacaktir.

2.) Blogu actiniz, yani dukkani actiniz, oyle dukkanda oturup musteri beklemeyeceksiniz. Gidin diger bloglara, kendinizi tanitin, "linklere beni eklermisiniz" diye sorun? Hepimiz boyle basladik ve bunda cekinilecek hic bir sey yok. Heee bastan soyleyeyim, bazi blog sahipleri bencildir. "Beni eklermisiniz" diye sordugunuz halde, sizi eklemezler, size hatta cevap bile vermezler. Ustunde durmayacaksiniz, onlarin kalitesi diye yolunuza devam edeceksiniz. Ama sunu bilinki %90 blog sahibi linklerine seve seve sizi ekleyecektir.

3.) Blog dunyasinda oyle kirilmaca, kusmece filan yapmayacaksiniz. Yazdiginiz insanlarin ozel hayatlarini bilmiyorsunuz, ne yasadiklarini bilmiyorsunuz. O yuzden kirilmadan, yorum birakmaya devam. Pek cok blog sahibi bilirim ki, yorumuna cevap yazamadigim icin beni linklerinden cikarmislardir. Saglik olsun.

4.) Bloglar dunyasinda bazilari da sadece bir kac arkadas edip, onlari takip eden ve onlarin disinda hic kimseyi ziyaret etmeyen, onlarin disinda kimseyi linklerine eklemeyen kisilerdir. Bu kisileri de zaten farkedersiniz. Onlara da saygimiz sonsuz deyip, yolunuza devam edeceksiniz.

Butun bunlara hazirsaniz, blog dunyasina bekleriz. Gercekten cok guzel dostluklarda kurmak mumkun. Gercek hayatta, hani aradan aylar gecer, yillar gecer, hayat kosusturmacasi icinde gorusemezsiniz, kendi derdinize dusmussunuzdur. Ama o kosusturmaca bitip de rahatladiginizda, dostlariniza gittiginizde yine ayni yerden baslarsiniz ya, iste bu blog dunyasinda onu bulmak mumkundur. gercek hayatta bile, bir elin parmagini gecemeyen dostluklari, blog ortaminda bulabildigimizi dusununce, bu kadar emege degermis demeden edemiyorum.

Benden simdilik bu kadar. Umarim tariflerim birilerinin isine yariyordur. Herkese bol kismetli masalar ve afiyetle yemeler diliyorum.