Tatilin Ardindan:Uzungol ve Sumela

Ruya gibi degil mi?

Insana Yahya Kemal'in su dizelerini hatirlatiyor:

Benzetmek olmasın sana dünyada bir yeri;

Eylül sonunda böyledir İsviçre gölleri.

Kuzenlerimi, annemi ve kizlarimi alip, koyun guvenilir soforunu de ayarlayip, atladik yola. Şarah'a balik yemege. Eskiden, Uzungol denmezdi. Gerci bizim oralarda hala Şarah denilir ya..Neyse, kuzenimin billur sesiyle soyledigi sarkilar esliginde, gule, eglene yola koyulduk. Tashana'yi, Macka'yi gecip, Uzungol'e vardik. Hafiften bir yagmur ciseliyordu. Yazin Dogu Karadeniz'in nadiren gunesli oldugunu hatirlarim ben. Rehberimiz Nurcan hanim ile kaptan soforumuz bir sure fikir alisverisinde bulunduktan sonra, oranin en uygun lokantasina gittik. Uzungol yerli ve yabanci, ozellikle Arap turistlerin akinina ugramisti.

Uzungol'de oyle tastan, tugladan filan otel-motel yapimina (nasil olduysa!) izin verilmemis. Her yerde, biraz da Cin mimarisini andiran yukarida ki tipte agactan evler var. Ama guzel gorunuyordu. Gerci biz doganin guzelligi karsisinda agzimiz acik kaldik ya...Kuzenim, Nurcan abla, yola devam edildiginde, yaylalara varildigini ve orada yedi gollerin oldugunu soyledi. Orasi daha da guzelmis ve herkes de bilmezmis (artik sayemde herkes de ogrenmis oldu:)). Orayi da bir daha ki sefere birakarak, lokantamiza girdik.

Uzungol'e gelip de baska bir sey yiyecek degildik tabii. Taze alabalik yedik, bol Trabzon tereyaginda mis gibi kizartilmis. Uzerine de laz boregini, sutlac ve baklavalari Trabzon cayi esliginde bir guzel afiyetle yedik.

Sonra ufak bir alisveris yapip, bakir surahiler, kesanlar filan alip, sarkilar, turkuler esliginde yollara dustuk. (Eger oraya yolunuz duserse, bilin ki fiyatlar Trabzon ile ayni).

Donuste, Tashana ile Macka arasinda ki bu kopruyu sordum bizimkilere. Tarihi bir kopru imis. Adini unuttum simdi. (Hafta sonu annemden ogrenirim:)). Bizim akilli hemsolar, koprunun ortasina, piknik tuplerini, caydanliklarini filan getirip, piknik yaparlarmis. Hani koprunun ortasinda piknik yapmak olayi baska bir yorede olsa bayagi sasirirdim, ama bizim oralarda hic yadirgamadim. Adamlar hakli, ustte guneslik, altta su sesi, ve her taraf yesil!

Ve gelelim Sumela'ya...

Rehberimiz yine Kuzenim. Trabzon'dan Sumela'ya giden minibuslere binip, Sumela'da inince bir de baktik, minibusteki gurup bizi takip ediyor. Meger arabadaki konusmalarimizdan, Nurcan ablanin gercekten rehber oldugunu sanmislar:))). Sonunda dayanamadi bu kadar ilgiye "ya birakun beni da, ben rehber mehper degulum" diye soyleniverdi:))

Eskiden anneannemden anneme gelen mektuplar hep soyle baslardi: Usagum Refiye...Simdide annemin deyimiyle, minibus soforumuz cok iyi bir usakdi. Icinde ki yolcularda, bizim gibi aileleri Karadenizli olupda, Karadeniz'den uzak dusenlerden olusuyordu. Ama hic biri de tabii benim kadar uzak dusmus degildi:))).

Neyse, bizim iyi usak soforumuz, Sumela'nin tepesine kadar goturdu bizi. Cok az bir yol kaldi, yurumek icin ve onu da guc bela, asagi ucmamak icin gayet dikkat ederek yuruduk. Tabii biz oyle yururken benim beynimde, "bu kilisenin yapimi sirasinda kimbilir ne kadar kole buralarda oldu" diye senaryolar uretmeye basladi.

Sonra kilisenin icinde ki resimleri gorunce cok da yanilmadigimi anladim. Koyu renkli genc cocuklar oturan papazlarin onunde sira halinde beklesiyorlardi.

Manastirin hala bazi yerleri tadilat edilmekteydi. Resimler cok bozulmus tabii, ozellikle yuzler silinmis. Icerde odalar, mutfak, odun firini var. Ayrca bir insan vucudunun ancak sigabilecegi buyuklukte de minicik kapkaranlik odalar vardi. Rivayete gore buralar da insanlari cezalandirmak icin kullanilmis.

Her ne kadar, yalcin kayaliklarin icinde cok heybetli ve guzel gorunse de, boyle eserlerin yapilmasinda calismaya zorlanan ve hayatini kaybeden insanlari dusununce, cok mu lazimdi yani bu eser demeden de gecemiyorum:)).

Bu suyu yukarda kilisenin onunde ki muslukta ictik. O simsicak yaz gunesinde su dislerimi sizlatacak sogukluktaydi. Suyu ictigimiz icin, yol boyunca kuzenim artik haci oldugumuzu tekrarlayip durdu:))).