Ama degilmis.
Hayatimda en huzur buldugum yer, Sahilkoyunde asma agacinin altinda, babamin kendi elleriyle yaptigi o tahta masaya oturup, cay icmek ve Sile'nin denizini icime cekmekti. Daha buyuk bir mutluluk yoktu benim icin. O tahta masanin etrafinda tum aile oturup, birbirimizle sakalasmaktan baska.
Annemin ve babamin o yikilmaz, dimdik duruslarina nasil da sonsuz guvenir ve ayaklarim yere saglam basarak yururdum.
Ben ki, hepsini bir kalemde silip, baska yollara dustuysem, tum koklerimi sokup attiysam, artik biliyorum ki onune gecemedigimiz, o kucucuk kucucuk tesaduflerin bizi surukledigi, bir kader var iste...
Bugun isten erken cikmak zorunda kaldim. Cunku yuvadan aradilar, Merve rahatsizmis. San Diego gunesi yuzumu isitirken, biran annem geldi aklima. ITU'den erken ciktigim, kactigim zamanlar, kendi evime gidecek yerde anneme giderdim. Cikmadan once ona "anne cayi koy, geliyorum" derdim. O da beni dunyada hic kimsenin kimseyi beklemeyecegi bir hevesle, heyecanla, sevgiyle bekler, ve cayin yanina neler neler hazirlamazdi.
Cok ozledim. Annemi, babami cok cok ozledim.
Bu yaz hem gitmeyi istiyorum, hem de onlari hayalimde canlandirdigim gibi bulamamaktan korkuyorum. Babamin gozlerinin altina yeni eklenmis kirisikliklari gormekten korkuyorum. Cunku o kirisikliklari gormek, benim biraz daha vicdan azabi duymama sebep oluyor.
Icim aciyor. Ne gecmisteki koklerimi koparabiliyorum, ne de yeni kokler kurabiliyorum. Ozlem, hasret beni mahvediyor. Icim cok aciyor.
Tuba,
4 yorum:
Tubacigim, icime dokundu yazdiklarin. Biz sadece egitim amacli ve iki yil icin gelmistik oralara. Icimizden "Acaba kalsak mi?" dusuncesi gecmedi degil. Meslegimiz hem statu hem de maddi acidan oldukca iyi bir yere sahip orada. Ama bu, oradaki maneviyat eksikliginin uzerine cikamadi hicbir zaman. Biz ailelerimizden ve sevdigimiz insanlardan, memleketimizden uzakta yapamayacagimiza karar verdik ve donduk. Simdi mutlu muyuz? Evet, ailelerimize kavustuk ve de sukur ki maddi acidan bir sorunumuz yok. Ama benim memleketimin insanlarini bir bencillik, bir guvensizlik ve aldirmazlik sarmalamis ki bu beni cok uzdu.
Neyse, yakin zamanda ailenle hasret giderebilmeni diliyorum. Saglik oldugu muddetce hersey bir sekilde gerceklestirilebilir. Mutlu ve saglikli gunler, sevgiyle...
Defne'cim sagolasin guzel yuregin icin. Buralarda kalmaya karar vermemizin en buyuk nedeni ulkemde calisma ortamindaki haksizliklara artik dayanacak gucumun kalmamasiydi. Ne yazik ki hala daha da devam ediyor. Dedigin gibi saglik olsun da gerisi halledilir. Sevgi ile kal..
Tuba canim,uzdun beni.Daha bugun annemi ozledigim icin mutfak tazgahinda is yaparken agladim icin icin...bende su aralar urugum..ah bu gurbet.Rabbim sana bana ve bizim gibilere dayanma gucu versin.Analarimizin babalaimizin saglikli haberlerini alalim o bize yeter guzelim..Kalsaglicakla...
Ahhh Gulenay'cim, ayni sekilde katiliyorum dusuncelerine. Her gun onlari dusunmeden gecirdigim bir anim yok. Allah hepsine uzun, saglikli omur verir, onlara doymadan, onlari bu dunyadan almaz insAllah. Sevgiyle kal.
Yorum Gönder